奇蹟“Luang Pu Waen Sujinno”的故事
20 年 4 月 4 日


大約在 1973 年，當時一名空軍飛行員已經像往常一樣把飛機帶出去飛行了這是一個能見度很好的一天。天空晴朗，即使有云，飛行員也能清楚地看到眼前的天空。他沿著正常路線駕駛飛機。這是一條飛線，位於清邁府 Phrao 區 Wat Doi Mae Pang 上空。突然，飛行員驚呆了。因為在他們面前一位老和尚出現在雲上。阻擋飛行路徑但憑直覺他立即扭動把手逃跑。飛機狹隘地掠過雕像。
有意識後他不確定自己是不是瞎了。於是決定再坐飛機回來。而這讓他更加震驚。因為老和尚依舊靜靜地坐在雲端但這一次，他試圖與機器保持距離。看著那個老和尚慢慢消失在雲端著陸時他趕忙去拜了清邁院長，問他清邁有沒有能行神蹟的僧人？牧師說我看到了其中之一，“Luang Pu Waen”，Doi Mae Pang 寺。

他一發現，就趕忙趕到神殿，親眼所見。當他到達時，似乎等著見龍普萬的人很多，正常情況下龍普萬是不會輕易出來見人的，因為他是個和尚，按照他平時的性格躲在房間裡逃走。只有當我早上起來祈禱時，你才會走出房間。
這個士兵是早上到達寺廟的。我簡直不敢相信這是今天早上 Luang Pu Waen 為我離開房間的時間。當我看到你軍官甚至被驚呆了三遍。因為在他面前的龍普萬恩，是一位坐在雲上的老和尚。於是，他分頭朝拜龍普萬的腳下，懷著無比崇敬的心情。他有幸看到了真正的 Luang Pu Waen

Luang Pu Waen Suciṇṇo (Thai: หลวงปู่แหวน สุจิณโณ; 16 February 1887 – 2 July 1985) was a Buddhist monk in Thailand, and part of the Thai Forest Tradition.
Early life and ordination
He took novice ordination at the age of 9 years old, in 1896, as per the request of his mother and grandmother. He had not received a formal education in his youth, but as a young novice he began studying the mūla-kachai, which is no-longer done in Thailand after Somdet Phra Maha Samana Chao Krom Phraya Vajirañāṇavarorasa changed the curriculum in the early 1900s. While he was still studying, he reached the age required for full ordination and took Bhikkhu ordination at Wat Saang Taw, with Phra Ajahn Waen as his preceptor.

Meeting Ajahn Mun and later life
After his original teachers had all disrobed, he felt the need to go searching for a new teacher, and finally met Ajahn Mun at around 1918. In 1921 he met Tan Chao Khun Upālī Guṇūpamājaan, who was revered by many and well-respected by Ajahn Mun himself. Luang Pu Waen Sucinno reordained as a monk in the Dhammayuttika Nikaya with Tan Chao Khun Upālī Guṇūpamājaa as his preceptor sometime between 1921 and 1931. In 1955, Luang Pu met Phra Ajaan Noo Sucitto, who later invited him to stay at Wat Doi Mae Pang, where Luang Pu was looked after until he died in 1985 due to health complications.

Exceptional Qualities
"Anyone who is interested in Lay people is only interested in Gain." - This was an important statement of Luang Por Waen. He was not interested in Lay people. He was neither interested in Novices nor Nuns. According to him, this interests are only for Gain, Praise and fame.

Like Ajahn Mun Bhuridatto who was the spiritual teacher of Luang Por Waen, he spent his life as a Thudong monk until he encountered with a leg disability. He lived alone, practiced alone in forests and preferred seclusion.

Drunken Dhamma
Verbal usage of the Thai word 'Dhammo' as 'Dham-Mo' was a famous metaphor in his Sermons. 'Maw' or 'Mo' is a Thai word which gives the meaning 'Drunken' or 'Intoxicated'. Luang Por Waen referred to the 'Future' and the 'Past' as 'Dham-Mo' which means 'Drunken Dhamma' and he referred to the 'Current Moment' as 'Dhammo' which means Straight Dhamma. "Don't think about future and past. It is Drunken Dhamma" -was his regular advice.

Popularity
Until a royal Thai air-force pilot had spotted him meditating in the sky, Luang Por Waen was a hidden gem in the rural Thailand. Though he didn't like fame, this incident made him the most popular monk of Thailand in that decade. He attracted the Royal Patronage and King Bhumipol became a closer devotee of Luan Por Waen. In the latter period of his life, the abbot of his resident monastery 'Wat Doi Mae Pang' had to limit and control the number of people who came to visit Luang Por Waen.

One day, a doctor had got a rare chance to ask from him about the incident of the air-force pilot. 'Do you think I'm a bird' - was the reply of Luang Por.
Further reading
Acariya Maha Boowa: Venerable Acariya Mun Bhuridatta Thera, a Spiritual Biography. Wat Pa Baan Taad 2003, Baan Taad, Amphoe Muang, Udon Thani, 41000 Thailand (no ISBN, available at this address, or 4MB pdf-download here)
"The Life and Teachings of Luang Pu Waen Sucinno" Wat Doi Mae Pang 2015

“พระผงหลวงปู่แหวนรุ่นพิเศษ๒๕๑๗ ฝังพลอยพระธาตุเกศา"

  วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว จ.เชียงใหม่

เรื่องเล่าปาฏิหารย์ “หลวงปู่แหวน สุจิณโณ”
4 เม.ย. 63


ย้อนกลับไปเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2516 เมื่อนักบินของกองทัพอากาศนายหนึ่ง ได้นำเครื่องบินออกบินตามหน้าที่ปกติ วันนั้นเป็นวันที่ทัศนวิสัยดี ท้องฟ้าปลอดโปร่ง แม้จะมีเมฆ แต่นักบินก็สามารถเห็นท้องฟ้าเบื้องหน้าได้อย่างชัดเจน เขาบังคับเครื่องบินไปตามเส้นทางปกติ ซึ่งเป็นแนวบินที่พาดผ่านเหนือวัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว จ.เชียงใหม่ ทันใดนั้นเอง นักบินต้องตกตะลึง เพราะเบื้องหน้าของตนนั้น ปรากฏพระชรารูปหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนก้อนเมฆ ขวางเส้นทางการบินอยู่ แต่ด้วยสัญชาตญาณ เขาจึงบิดคันบังคับหลบไปในทันที เครื่องบินโฉบผ่านพระรูปนั้นไปอย่างฉิวเฉียด
หลังจากตั้งสติได้ เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองตาฝาดหรือไม่ จึงตัดสินใจขับเครื่องบินย้อนกลับมาอีกครั้ง และนั่นทำให้เขายิ่งตกใจซ้ำสอง เพราะพระชรารูปนั้น ยังคงนั่งสงบนิ่งอยู่บนก้อนเมฆเหมือนเดิม แต่คราวนี้เขาพยายามรักษาระยะห่างของเครื่องเอาไว้ เฝ้ามองพระชรารูปนั้นค่อย ๆ หายลับไปในหมู่เมฆ เมื่อนำเครื่องลงจอด เขารีบเข้าไปกราบนมัสการเจ้าคณะจังหวัดเชียงใหม่ ถามท่านว่า ที่เชียงใหม่ มีพระองค์ไหนที่แสดงปาฏิหาริย์ได้ ท่านเจ้าคณะบอกว่า เห็นมีอยู่องค์หนึ่ง คือ “หลวงปู่แหวน” วัดดอยแม่ปั๋ง

ทันทีที่ทราบ เขาจึงรีบตรงไปที่วัดเพื่อพิสูจน์ให้เห็นกับตา เมื่อไปถึงก็ปรากฏว่า มีผู้คนมากมายมารอพบหลวงปู่แหวนเต็มไปหมด ปกติแล้ว หลวงปู่แหวนจะไม่ยอมออกมาพบปะใครง่าย ๆ ด้วยความที่ท่านเป็นพระที่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องและหนีคนตามอุปนิสัยเดิม ท่านจะออกมาจากห้องก็เฉพาะเวลาฉันเช้าและเจริญพระพุทธมนต์เท่านั้น
นายทหารคนนี้ไปถึงวัดในตอนเช้า เหลือเชื่อว่าเป็นเวลาที่หลวงปู่แหวนออกจากห้องมาฉันเช้าพอดี และเมื่อเห็นท่าน นายทหารก็ถึงกับตกตะลึงซ้ำสาม เพราะหลวงปู่แหวนที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือพระชราที่เขาเห็นนั่งอยู่บนก้อนเมฆนั่นเอง เขาจึงแหวกผู้คนเข้าไปกราบนมัสการแทบเท้าหลวงปู่แหวนด้วยความเคารพเลื่อมใส อย่างสูงสุด น้ำตาไหล ปลาบปลื้มใจตื้นตันใจ ที่ตนได้มีบุญได้พบเห็นตัวจริงของหลวงปู่แหวน